Geplaatst door 
Door een combinatie van het gebrek aan schoolvakanties en de toen nog beginnende aan coronapaniek – vóór de invoering van alle maatregelen – had ik het Rijksmuseum nog nooit zo rustig meegemaakt.
Het was dan ook onverwacht dat, toen ik al minutenlang in m’n eentje naar een schilderij had kunnen kijken zonder iemand in de weg te staan, ik plotseling binnen enkele seconden omgeven werd door een groep van twintig gepensioneerden. De rondleider had een woeste grijze haardos, en een nog woestere jurk die om haar heen dwarrelde terwijl ze zich een weg naar voren baande en met een stapel papieren naar het schilderij wapperde. ‘Ik vind dit dus niet zo goed gelukt’, zei ze. ‘Dat háár, en die schóúder.’ Ik had nooit zo de neiging gevoeld om af te geven op de kwaliteit van schilderijen die het tot het Rijksmuseum hadden geschopt, maar ik was dan ook geen rondleider.