De thee van Troye

Geplaatst door
Foto: Aditya Chinchure

‘Ik zit alleen Ajax te kijken en het is zo fokking spannend dat m’n handen ervan trillen’, appte Dodo bijna een jaar geleden, tevens Ajacied.
‘Sanne is voor het eerst naar een tienerconcert geweest’, appte Jet terug. ‘Dat was ook heel spannend voor haar.’

Ik wist niet zo goed wat ik moest verwachten bij een concert van Troye Sivan.
Om te beginnen meldt hij ‘s ochtends dat hij ziek is, om zich vervolgens in stilzwijgen te hullen. Dat houdt de spanning er wel in. Maar, die avond staan we in AFAS Live en Troye is er. Met een kop thee. Want hij is ziek.

In een korte stilte na het eerste nummer begint de complete zaal plotseling te gillen. Ik mis iets, denk ik. Hij heeft iets gedaan wat ik net niet gezien heb. Maar als het daarna nog een paar keer gebeurt blijkt het er meer mee te maken te hebben dat hij Troye is. Hij ademt, hij zit aan z’n haar, hoest (want hij is ziek), of doet iets anders heel erg normaals, en iedereen begint te gillen. Een stuk gezelliger, zo’n hele zaal die hysterisch doet in plaats van een zeer select gezelschap vooraan zoals bij een doorsnee concert gebruikelijk is.

Na net geen uur houdt hij het voor gezien. ‘I am as sick as a dog’, kraakt hij. Enthousiast gegil.

‘Wil je anders ook thee?’ vraag ik aan Jet, in haar vrije tijd ook fervent theeliefhebber. En dus tijgen we niet lang daarna naar de dichtstbijzijnde supermarkt. Met een zak paaseitjes en een dampende kop thee eindigen we tussen AFAS en het station op een bankje. Ik zit nog in de opgewekte stemming van het concert, en besluit een aandravende man in pak toe te roepen: ‘Meneer! Wilt u een paaseitje?’
‘Nee’, snauwt hij, en beent door.
We zijn duidelijk niet meer in de zaal vol enthousiaste Troye-fans, en dat blijkt toch een achteruitgang.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *