Er zat niet lang tussen mijn inschrijving in de Kamer van Koophandel en het eerste spamtelefoontje wat ik kreeg. Het was een paar jaar terug, ik zat in de auto, er stond een cd van David Bowie op, en ik nam per ongeluk op terwijl ik aan het meezingen was met Heroes.
Lees verder
Door een combinatie van het gebrek aan schoolvakanties en de toen nog beginnende aan coronapaniek – vóór de invoering van alle maatregelen – had ik het Rijksmuseum nog nooit zo rustig meegemaakt.
Lees verder
Ik had het lang uit weten te stellen, maar uiteindelijk brak de dag die ik wist dat zou komen dan toch aan – ik moest naar het Kruidvat.
Lees verder
Ik wil niet opscheppen, maar mijn achtertuin is door veel vogels zeer geliefd. Eitje, dacht ik dan ook toen ik in januari zag dat de vogeltelling er weer aan kwam. Ik zou dat gemiddelde in Nederlandse achtertuinen wel even omhooghalen.
Lees verder
‘Ik zit alleen Ajax te kijken en het is zo fokking spannend dat m’n handen ervan trillen’, appte Dodo bijna een jaar geleden, tevens Ajacied. ‘Sanne is voor het eerst naar een tienerconcert geweest’, appte Jet terug. ‘Dat was ook heel spannend voor haar.’
Lees verder
Het invullen van de belastingaangifte is op zichzelf al erg genoeg, maar ik moet me ook door alle aanvullende vragen voor zzp’ers heen worstelen, waarin de meest vreemde dingen gevraagd worden.
Lees verder
Er lag een man op straat. Toen ik hem zag liggen was ik even bang dat ondanks dat ik het al jaren zo zorgvuldig vermeden had dit het eerste lijk zou worden dat ik zag, maar hij schrok wakker toen ik me over hem heen boog.
Lees verder
‘Heeft er nog iemand hulp nodig?’, vroeg een vriendin laatst in een groepsapp, en voegde een foto toe van een briefje op een advertentiebord. “Mr. Diakite”, stond erop, “Helpt bij familieproblemen, liefde, werk, geluk in het spel, succes in zaken, examens enz…”
Lees verder
‘Er belde laatst iemand van Microsoft om te vertellen dat mijn computer een virus had’, deelt Dodo terloops mee. ‘Maar voor een half miljoen wilde hij je vast wel helpen?’ ‘Nee, hij vroeg er maar driehonderd dollar voor!’ Dodo kijkt me opgetogen aan. Als ik niet enthousiast genoeg reageer voegt hij eraan toe, ‘Dat is maar 255 euro. De wisselkoers staat best gunstig.’
Lees verder
Ik had laatst een ontzettend slecht plan. Ik besloot dat ik mee wilde doen aan een hardloopwedstrijd. Eén van de grootste nadelen van dat plan is dat ik er regelmatig voor moet hardlopen.
Lees verder
Er zijn heel wat rare dingen te aanschouwen op tv, maar wat mij betreft is er geen programma zo obscuur als Rail Away.
Lees verder
Er was eens een kerktoren en het slechte plan de kerktoren te beklimmen. ‘Je hebt vast mooi uitzicht vanaf daar.’ Ik gebaarde met mijn camera vaag naar boven. ‘Slecht plan’, knikte Dodo opgewekt, ‘Ik zal zo de sleutel even vragen.’
Lees verder
De cameralens van m’n mobiele telefoon lag aan diggelen. Ik had geen actieve herinnering aan hoe ik dat precies voor elkaar had gekregen, maar had me al wel een tijdje afgevraagd waar al die kleine stukjes glas toch vandaan kwamen die me overal waar ik ging leken te achtervolgen.
Lees verder
‘Niet alles wat kan hóéft ook’, roep ik geregeld. Dit komt vooral vaak voor op zondagavond, die ik graag doorbeng met het kijken naar het woonprogramma van VTwonen, ‘Weer verliefd op je huis.’
Lees verder
Er kruipt een molletje door de straat. Ik kijk vanuit het zolderraam naar buiten en denk even een dikkige en uitzonderlijk onhandige muis over de weg te zien banjeren. Ik had nog nooit een mol in het echt gezien. Het spreekt voor zich dat ik dolenthousiast ben.
Lees verder
Ze hadden besloten nog even snel de Veluwe te bewonderen, want zo’n no-deal Brexit zou wel eens voor gedoe bij de douane kunnen zorgen – maar zelfs na zo’n twaalf uur rijden weigeren ze het comfortabele, leren interieur van hun cabrio te verlaten.
Lees verder
Ik sta in een van de belachelijk grote supermarkten waar heel Frankrijk mee begeven is. Op de yoghurtafdeling valt mijn oog op een stapel plastic bakken valt die allemaal gevuld zijn met een kleiachtige substantie.
Lees verder
Je vroeg je hoogstwaarschijnlijk af hoe het nu met dat huis van Dodo gaat. Dodo en zijn whiskystenen maken het goed. Hij heeft inmiddels zelfs meubels.
Lees verder
Mijn trouwe koptelefoon had er genoeg van en besloot in hoofdgroepen uiteen te vallen, en dus stond ik later die dag aan de klantenservicebalie in de hoop op wederopstanding.
Lees verder
De boze man staat al een tijdje voor de incheckpoorten op het station, maar zijn OV-chipkaart wordt door de kaartlezer volledig genegeerd. Uiteindelijk is hij dan toch op het perron beland door achter een argeloze medereiziger met wel functionerende kaart aan te lopen. Het poortje piept verontwaardigd, maar verder dan piepen komt het niet, en zo staat de man uiteindelijk toch nog op spoor 1.
Lees verder
Dodo heeft een voorkeur voor het aanschaffen van gebruiksvoorwerpen waar een normaal mens geen bestemming voor heeft. Dit bleek ook in de verzengende hitte van deze zomer, toen Dodo – geluksvogel dat hij is – als waarschijnlijk enige in Nederland voor toch zeker drie minuten een beetje regen had.
Lees verder
Er was eens een zeepjeswinkel en het slechte plan om de zeepjeswinkel in te lopen. ‘Het moet toch overduidelijk zijn dat dit een slecht plan is’, sputteren Epke en ik nog tegen, omdat uit het gemarcheer van Dodo recht op zijn doel af blijkt dat het niet een duidelijk voor zichzelf sprekend feit is.
Lees verder
H.P. Lovecraft is wereldberoemd door zijn horrorverhalen. Zijn grootste angst had echter niets te maken met zijn zelf bedachte gruwelen. Hij was doodsbang om contact te zoeken met uitgevers.
Lees verder
Wereldvluchtelingendag leek me een prima aanleiding om te schrijven over één van de beroemdste vluchtelingen: Paddington, de beer met het kaartje om zijn nek. Zorg alstublieft goed voor hem. Dank u.
Lees verder
Oma heeft haar sleutelbeen gebroken en heeft daarom de belangrijke en niet te onderschatten taak van het aanbieden van een tweede kop thee op mijn jongere, en, belangrijker, niet in mitella hangende schouders geplaatst.
Lees verder
Ik denk dat ik een van de weinigen ben die Clippy mist – de irritante paperclip die je in de jaren negentig aan de lopende band lastigviel met de vraag of je misschien een brief aan het schrijven was en daar hulp bij nodig had.
Lees verder
Ik trof Dodo midden in de tuin aan, gewapend met een klembord en een verrekijker. ‘Wat doe je?’ ‘Ik tel vogels, dat zie je toch.’
Lees verder
Johanna Westerdijk werd 102 jaar geleden de eerste vrouwelijke hoogleraar van Nederland. Haar levensmotto is op zichzelf een goed advies waar ieder mens wat aan heeft: van een saai en eentonig leven gaat zelfs een schimmel dood.
Lees verder
Na het affakkelen van de Notre Dame stelde Ubisoft Assassin’s Creed Unity gratis beschikbaar, omdat de digitale kerk daar nog in volle glorie te bewonderen was. Dat leek me wel wat.
Lees verder
‘Ik zou wel een eigen huis willen’, mijmert Dodo op een dag. Ik hum instemmend. We willen allemaal wel eens wat. Een paar dagen later belt hij me. ‘Oh ja, ik heb een eigen huis’, deelt hij me terloops mee.
Lees verder
De meeste mensen hebben een tuin, ik heb een vogelopvangcentrum. Motorisch uitgedaagde roodborsten, eksters in een midlifecrisis en bijziende kauwen – het is allemaal te vinden in de achtertuin.
Lees verder
Code rood, windkracht elf, en een extra, doorlopende live uitzending met de allerlaatste updates van de NOS – er raasde een westerstorm over Nederland. Toen ik, ramptoerist die ik ben, reikhalzend naar buiten keek om te zien wat er zoal voorbij zou vliegen, zag ik een haan in een boom zitten.
Lees verder
Bloggen is dood, dus ik dacht, kom – ik pak het weer eens op. Het haalt de druk er in ieder geval wel van af.
Lees verder