Ik ben zeer waarschijnlijk de slechtste vogelspotter van Nederland. Ik doe het er niet om, ik zie gewoon vaak vogels die hier niet voorkomen, nooit hebben voorgekomen en, hoe hard de klimaatverandering ook haar best doet, hoogstwaarschijnlijk ook nooit gaan voorkomen. Ik heb daarnaast ook een talent voor het langs zien vliegen van vogelsoorten die in het geheel niet bestaan.
Lees verder
Een leuke, overenthousiaste pup had mijn duim aangezien voor een bijtspeeltje. Dit eindigde in een verlies-verlies situatie. Voor de pup omdat de duim geen vrolijk piepend speelgoed bleek te zijn maar onderdeel uit te maken van een mens die helemaal niet vrolijk piepte en tot overmaat van ramp ook spontaan geen behoefte meer voelde om hem te aaien. Voor mij omdat ik een tetanusprik nodig had.
Lees verder
Ik ben natuurlijk de laatste die stereotypes in stand wil houden, maar het lijkt erop dat Amsterdammers over het algemeen vaker denken dat iedereen in Amsterdam woont dan niet-Amsterdammers.
Lees verder
Voor de flat waar ik woon staan twee papiercontainers. De hele buurt is het er over eens dat het een uitkomst is, en maakt er dankbaar gebruik van. Tegen de tijd dat de bewoners van de flat, waarvan de meerderheid de tachtig al lang geleden gepasseerd is, met hun stapel oud papier naar beneden zijn geschuifeld, zitten de containers tot de nok vol en moeten de groeiende stapels worden opgespaard tot een maand later de containers zijn geleegd en de vicieuze cirkel kan worden voortgezet.
Lees verder
Over het algemeen hadden schapen de kunst van het negeren tot grote hoogte weten te verheffen. Ik kon zwaaien, vriendelijke geluiden maken en gras aanbieden wat ik wilde, het maakte allemaal niet uit. Er was geen interesse, en aan alles was duidelijk dat dat er wat de schapen betreft ook nooit zou komen.
Lees verder
Ik had een nieuw kussen nodig. Sinds ik erachter was gekomen dat mijn rugpijn niet per se het gevolg was van ouderdom, maar van de indrukwekkende kuil in mijn matras, bedacht ik dat ook mijn schouder- en nekpijn die ik had als ik ‘s ochtends opstond misschien meer te maken had met de leeftijd van mijn kussen dan met die van mij.
Lees verder
Er zat niet lang tussen mijn inschrijving in de Kamer van Koophandel en het eerste spamtelefoontje wat ik kreeg. Het was een paar jaar terug, ik zat in de auto, er stond een cd van David Bowie op, en ik nam per ongeluk op terwijl ik aan het meezingen was met Heroes.
Lees verder
Door een combinatie van het gebrek aan schoolvakanties en de toen nog beginnende aan coronapaniek – vóór de invoering van alle maatregelen – had ik het Rijksmuseum nog nooit zo rustig meegemaakt.
Lees verder
Ik had het lang uit weten te stellen, maar uiteindelijk brak de dag die ik wist dat zou komen dan toch aan – ik moest naar het Kruidvat.
Lees verder
Ik wil niet opscheppen, maar mijn achtertuin is door veel vogels zeer geliefd. Eitje, dacht ik dan ook toen ik in januari zag dat de vogeltelling er weer aan kwam. Ik zou dat gemiddelde in Nederlandse achtertuinen wel even omhooghalen.
Lees verder
‘Ik zit alleen Ajax te kijken en het is zo fokking spannend dat m’n handen ervan trillen’, appte Dodo bijna een jaar geleden, tevens Ajacied. ‘Sanne is voor het eerst naar een tienerconcert geweest’, appte Jet terug. ‘Dat was ook heel spannend voor haar.’
Lees verder
Het invullen van de belastingaangifte is op zichzelf al erg genoeg, maar ik moet me ook door alle aanvullende vragen voor zzp’ers heen worstelen, waarin de meest vreemde dingen gevraagd worden.
Lees verder
Er lag een man op straat. Toen ik hem zag liggen was ik even bang dat ondanks dat ik het al jaren zo zorgvuldig vermeden had dit het eerste lijk zou worden dat ik zag, maar hij schrok wakker toen ik me over hem heen boog.
Lees verder
‘Heeft er nog iemand hulp nodig?’, vroeg een vriendin laatst in een groepsapp, en voegde een foto toe van een briefje op een advertentiebord. “Mr. Diakite”, stond erop, “Helpt bij familieproblemen, liefde, werk, geluk in het spel, succes in zaken, examens enz…”
Lees verder
‘Er belde laatst iemand van Microsoft om te vertellen dat mijn computer een virus had’, deelt Dodo terloops mee. ‘Maar voor een half miljoen wilde hij je vast wel helpen?’ ‘Nee, hij vroeg er maar driehonderd dollar voor!’ Dodo kijkt me opgetogen aan. Als ik niet enthousiast genoeg reageer voegt hij eraan toe, ‘Dat is maar 255 euro. De wisselkoers staat best gunstig.’
Lees verder
Ik had laatst een ontzettend slecht plan. Ik besloot dat ik mee wilde doen aan een hardloopwedstrijd. Eén van de grootste nadelen van dat plan is dat ik er regelmatig voor moet hardlopen.
Lees verder
Er zijn heel wat rare dingen te aanschouwen op tv, maar wat mij betreft is er geen programma zo obscuur als Rail Away.
Lees verder
Er was eens een kerktoren en het slechte plan de kerktoren te beklimmen. ‘Je hebt vast mooi uitzicht vanaf daar.’ Ik gebaarde met mijn camera vaag naar boven. ‘Slecht plan’, knikte Dodo opgewekt, ‘Ik zal zo de sleutel even vragen.’
Lees verder
De cameralens van m’n mobiele telefoon lag aan diggelen. Ik had geen actieve herinnering aan hoe ik dat precies voor elkaar had gekregen, maar had me al wel een tijdje afgevraagd waar al die kleine stukjes glas toch vandaan kwamen die me overal waar ik ging leken te achtervolgen.
Lees verder
‘Niet alles wat kan hóéft ook’, roep ik geregeld. Dit komt vooral vaak voor op zondagavond, die ik graag doorbeng met het kijken naar het woonprogramma van VTwonen, ‘Weer verliefd op je huis.’
Lees verder